Manastir Pustinja nalazi se u kanjonu reke Jablanica, nedaleko od sela Poćuta u blizini Valjeva, smatra se da potiče iz trinaestog ili četrnaestog veka.

Predpostavlja se da je osnovan kao rudarska crkva i da je ktitor manastira kralj Dragutin.

U Turskom popisu iz 1572. godine, kaže se da u manastiru živi jedan kaluđer.

Iznad zapadnih vrata unutar crkve je natpis koji kaže da je gradnja manastira započela u mesecu martu a bila završena 25. juna 1622. godnie.

Hram Vavedenja Presvete Bogorodice koji je podigao jeromonah Joakim, stradao je 1683. godine, u vreme kada je turska vojska išla na Beč.

Nakon obnavljanja 1759. godine, crkva je ponovo porušena 1787. i 1788. godine. Pošto ju je zapalio Paša Bušatlija, ostala je u rupevinama i napuštena sledećih četrdeset godina.

Tokom Prvog svetskog rata, austrijski vojnici su koristili manastirsku pripratu kao konjušnicu, a kada su se povukli, odmeli su dva zvona sa sobom.

Crkva je jednobrodna građevina sa oltarskom apsidom na istočnoj strani i pevničkim prostorom na severnoj i južnoj strani. Osmougaono kube se izdiže iznad srednjeg dela crkve.

Crkva je građena od sige i lomljenog kamena, u duhu raškog graditeljstva. Crkva je pokrivena crepom, a kube drvenim klisom. Godine 1848. dozidana je pravougaona priprata sa visokim zvonikom.

Crkva manastira Pustinja živopisana je 1622. godine. Zidne slike su delo zografa Jovana i Nikole. Oslikavanje je završeno za 123 dana. To je rad sa jakim kontrastima i snažnim koloritom. Jeromonah Joakim je prikazan kao ktitor crkve koju prinosi Bogorodici na dar svoju crkvu.

Sa oltarske strane je cela ikonostasna pregrada živopisana, a na hramovoj strani prikazani su apostoli Petar i Pavle. Na njemu su ikone iz devetnaestog veka.

Pustinja je sada ženski manastir.