Manastir Bogovađa nalazi se blizu Mionice, nedaleko od Valjeva. Predanje kaže da je slepi Grgur Branković osnovao manastir Bogovađu i živeo u njemu do svoje smrti 1548. godine.
u Dabinom Jevanđelju koje je sačuvano u Bogovađi, nalazi se zapis Hadži Ruvima u kome se kaže da je on došao u porušeni manastir Bogovađa, sa svojim bratom jeromonahom Mandarijem i podigao crkvu u čast svetog Georgija.
Ktitori ovog hrama 1545. godine bili su Jovan i Pavle Velimirović, zemljoposednici iz Jabučja.
Tokom prve polovina osamnaestog veka, u manastiru je postojala škola. 1761. godine manastir je bio opljačkan, a 1789. godine, Bogovađu su spalili Turci. Monasi manastira Bogovađa su se preselili u manastir Velika Remeta u Sremu.
Hadži Ruvim je započeo gradnju nove crkve 1791. godine, a radovi su završeni 1794. godine. Podigao je i česmu blizu manastira, za koju se veruje da ima svetu vodu „Božju vodu“ i upravo odatle potiče i verovanje da je Bogovađa tako dobila ime.
1813. godine Turci su ponovo uništili manastir.
Manastir je znatno oštećen tokom Prvog svetskog rata 1914. godine, kada je Hadži Ruvimova biblioteka uništena a manastirska zvona su odnešena.
Crkva je obnovljena 1930. godine.
Gradnja crkve i obnova konaka trajala je od 10. juna do 10. decembra 1816. godine.
Glavni majstor je bio Milutin Gođevac iz Bosne a radove je lično nadgledao Knez Miloš.
1852. godine završena je nova i veća crkva koja i danas postoji.
Crkva manastira u Bogovađi je jednobrodna građevina sa kratkim transeptom ispred oltara i visokim baroknim zvonikom na zadnjoj strani.
Ikonostas je oslikao 1858. godine Milija Marković, slikar iz Požarevca sa svojim sinovima Radovanom i Nikolom.
Bogovađa je ženski manastir.
